Wierszyk dla dzieci

Klementynka

„Historia Dorotki”

Dorotka zawsze była bardzo nieśmiała,

Dlatego cała klasa się z niej śmiała.

Wiecznie trzymała się gdzieś z boku,

Na widok koleżanek przyspieszała kroku.

Nawet w ławce nikt nie chciał z nią siedzieć,

Była samotnikiem, tak można powiedzieć.

Do tego nosiła ciągle korekcyjne okulary,

W nocy bez przerwy śniły jej się koszmary.

Ale przyjaciółkę miała w swojej mamie,

Wiedziała, że jej przenigdy nie okłamie.

Spędzały ze sobą bardzo dużo czasu,

Raz poszły nad rzekę, to znów do lasu.

Dorotka miała do mamy pełne zaufanie,

Mogła przy niej leczyć serca złamanie.

Powierzała jej największe swe sekrety,

Tylko przed nią się otwierała niestety.

Mama miała rozwiązania każdej sytuacji,

Do tego nie dało się nie przyznać jej racji.

Sama kiedyś była prześladowana w szkole,

Dlatego teraz ból córki tak ją w oczy kole.

Poradziła jej wziąć sprawy na przeczekanie,

Z czasem na pewno coś ciekawego się stanie.

Dorotka postanowiła nabrać trochę odwagi,

Zacząć mimo uszu puszczać kąśliwe uwagi.

Zrozumiała, że jest wartościową dziewczyną,

Jeśli zawalczy o siebie, jej problemy przeminą.

Mama wspierała córeczkę na każdym kroku,

Na widok przemiany kręciła jej się łza w oku.

Bardzo by chciała, by Dorotka była szczęśliwa,

By spotkała ją przyjaźń czysta i prawdziwa.

Ciągle trzymała za nią usilnie swe kciuki,

Aby coś dały pozytywnego te jej matczyne nauki.

Dziewczynka wzbudziła w klasie zainteresowanie,

Całkowicie, w jeden dzień, zmieniła swe zachowanie.

Nagle wszyscy pragnęli z nią w ławce siedzieć,

Zaskoczona, nie widziała, co ma powiedzieć.

Od tej pory jej samotność definitywnie się skończyła,

Mama była w skowronkach, gdyż tego sobie życzyła.

Dlatego wszelkie kompleksy najlepiej rzucić w kąt,

Tkwienie w nieśmiałości to już poważny błąd.

Mów sobie: „Jestem wartościowym człowiekiem.”

Wiem, czasem dochodzi się do tego z wiekiem,

Ale ja wierzę, że jesteś wyjątkową osobą,

Więc nie martw się już i popracuj nad sobą.

Czasem wystarczy wykonać tylko drobniutki krok

I zerwać z myśleniem, w którym panuje mrok.

A nade wszystko otworzyć się na otoczenie,

Tak, to właśnie ma ogromne znaczenie.